.jpg "body=[<b>Beschrijving:</b> Gerardus van Nistelrooij (1925-1944)]")
Gerardus (Grad) van Nistelrooij
Rosmalen 2 september 1925 - Rosmalen 2 oktober 1944 (19)
Genealogie
Spoorzoeker
Wel gestorven, niet vergeten (6)
Gerardus van Nistelrooij (2 september 1925 - 2 oktober 1944)
Grad was de zoon van Martinus (Tinuske) van Nistelrooij (Nuland 18 maart 1890 - Rosmalen 3 augustus 1965) en Maria (Mieke) van der Doelen (Rosmalen 22 september 1893 - Carolusziekenhuis Den Bosch 23 maart 1977). Het echtpaar Van Nistelrooij-Van der Doelen kreeg dertien kinderen, waarvan de oudste vijf werden geboren in Geffen en de overige acht in Rosmalen:
| 32 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
van de maand oktober 1944 bij de familie Van Nistelrooij-van der Doelen heeft afgespeeld.Maandag 2 oktober 1944Grad was 's middags met zijn broer Jos en zijn vriend Jos van Santvoort bezig met het verbergen van een partij eierkolen die vader Van Nistelrooij door ruil had weten te bemachtigen. Het bezettende Duitse leger had op het einde van de oorlog gebrek aan werkelijk alles. Het stond dan ook als een paal boven water dat, als de Duitsers in de gaten kregen dat deze kolen aanwezig waren, die zeker in beslag genomen zouden worden. Het geallieerde leger was in opmars en op 2 oktober 1944 viel dan ook plotseling een granaatregen op dit gedeelte van Rosmalen. De familie Van Nistelrooij zocht onmiddellijk de betrekkelijke veiligheid van de schuilkelder op. Aan de formidabele klap had men wel gemerkt, dat een van de granaten in de directe omgeving van de boerderij was ingeslagen. Eenmaal in de schuilkelder realiseerde moeder dat de drie jongens nog in de schuur waren. Al snel daarna werd Grad de schuilkelder binnengedragen. Hij was door een geallieerde granaat zwaar getroffen. Een granaatscherf was in het achterhoofd binnengedrongen en was in het hoofd blijven zitten. Wat nu? Het was oorlog! 'n Dokter was ver weg. Het hoofd van de school op de Kruisstraat A. Verhoeven (Heusden 3 oktober 1902 - Groot Ziekengasthuis Den Bosch 8 maart 1960) had een EHBO-diploma. Misschien kon hij nog helpen. Tiny erheen. Op de fiets. Het woonhuis (A53) was naast de school op de Kruisstraat. Ofschoon Verhoeven te voet naar de plaats des onheils moest, wat toch een behoorlijke afstand was, was hij even snel ter plekke als Tiny op haar fiets. Daar aangekomen kon hij slechts zeggen: "Hieraan kan ik niets meer doen, want Grad is dood." Vervolgens moest de begrafenis worden geregeld. | 33 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
De familie Van Nistelrooij behoorde tot de parochie Sint-Johannes Onthoofding in Nuland. De volgende morgen ondernam Tiny de tocht naar deze pastorie. Te voet. Hele stukken door het terrein, langs vele omwegen. overal Duitsers in schuttersputjes die zij het doel van haar tocht moest uitleggen. Een tocht om nooit te vergeten. Hoe dan ook, de pastorie werd bereikt. Eerst werd niet opengedaan. Uiteindelijk deed pater Hans van Pinxteren open. Tiny kreeg te horen dat het gezien de situatie in Nuland echt onmogelijk was om hem daar te begraven. Zij kreeg het advies het in Lambertusparochie in Rosmalen te proberen. Het regelen van een begrafenis was in die dagen geen eenvoudige opgave. Via de timmerwinkel van Karel de Veer kon een kist worden bemachtigd Die werd door Jos Heijmans die toen bij De Veer werkzaam was, op de bakfiets bij de familie Van Nistelrooij afgeleverd. Op donderdag 5 oktober 1944 werd Grad op het kerkhof van de Lambertusparochie in Rosmalen begraven. De tocht naar Rosmalen werd gemaakt met het paard en de 'erdkar' van de overbuurman Wout van den Broek (A32). Van de familie Van Nistelrooij liepen achter de kist: vader, Jan Bert, Dina en haar toenmalige vriend en latere man Hein van Nistelrooij (Driekzoon), Tiny en Jos. In Rosmalen voegden zich bij dit gezelschap Dina van Helvoirt, de toenmalige vriendin en latere echtgenote van Bert, en haar broer Huub van Helvoirt, de toenmalige vriend en latere echtgenoot van Tiny. Daarnaast waren in de Lambertuskerk aanwezig Jos van Santvoort, de vriend van Grad, en Jo van den Berg, die bevriend was met Huub van Helvoirt. De korte uitvaartdienst werd verzorgd door pastoor H. van der Meijden (Boxtel 20 mei 187? - Sint-Oedenrode 29 mei 1957). Tijdens de gehele dienst was steeds het geluid van het geschut te horen. Gerardus van Nistelrooij, net negentien jaar oud, was het eerste slachtoffer dat door granaatscherven bij de bevrijding van Rosmalen om het leven kwam. Na de middag evacueerde de familie Van Nistelrooij, na een verblijf van één nacht | 34 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
in Geffen naar Nistelrode, waar zij een onderkomen vond in het pand dat thans bekend staat onder de naam 'Brouwershoeve' en waar toen de familie A. van der Heijden (Toontje den Brouwer) woonde. Na drie weken keerde men terug naar het ouderlijk huis. | 35 |
A. van den Elzen, 'Wel gestorven, niet vergeten (6)' in: Spoorzoeker 3-4 (1997) 32-35
Literatuur en bronnenpublicaties
A. van den Elzen, 'Wel gestorven, niet vergeten (6)' in: Spoorzoeker 3-4 (1997) 32-35
A. van den Elzen, Wel gestorven niet vergeten : Oorlogsslachtoffers Rosmalen (1996) 1, 39-40
Ad Hermens, Rosmalen in de vuurlinie (1994) 175
René Kok, 'Wegens bijzondere omstandigheden...' : 's-Hertogenbosch in bezettingstijd 1940-1944 (2008) 402
n: vermelding in een voetnoot
.jpg "Herdenkingsmonument Nuland (1990)")
Bossche Encyclopedie |